Przejdź do zawartości

Manganian potasu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Manganian potasu
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

K2MnO4

Masa molowa

197,13 g/mol

Wygląd

zielone kryształy[1]

Identyfikacja
Numer CAS

10294-64-1

PubChem

160931

Podobne związki
Inne aniony

manganian(IV) potasu, manganian(V) potasu, nadmanganian potasu

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Manganian potasu, nazwa Stocka: manganian(VI) potasu, K
2
MnO
4
nieorganiczny związek chemiczny, sól manganu na VI stopniu utlenienia odpowiadająca nieistniejącemu w stanie wolnym tlenkowi kwasowemu MnO
3
[5]. Wykazuje silne właściwości utleniające. Wykorzystywany do otrzymywania nadmanganianu potasu[6].

Manganian potasu jest trwały jedynie w środowisku silnie zasadowym. W środowisku obojętnym, kwaśnym lub słabo zasadowym, dysproporcjonuje do nadmanganianu MnO
4
i tlenku manganu(IV)[5]:

3MnO2−
4
+ 4H+
→ 2MnO
4
+ MnO
2
+ 2H
2
O

Manganian potasu można otrzymać w wyniku podgrzewania roztworu powstałego poprzez dodanie mieszaniny nadmanganianu potasu i wodorotlenku potasu do wody. Po zmianie barwy roztworu z ciemnofioletowej na zieloną, roztwór poddaje się schłodzeniu w celu wykrystalizowania zielonych kryształów K2MnO4[3]:

4KMnO
4
+ 4KOH → 4K
2
MnO
4
+ O
2
+ 2H
2
O

Zanieczyszczenie odczynników rozpuszczonym dwutlenkiem węgla prowadzi do natychmiastowego dysproporcjonowania otrzymanych jonów manganianowych[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d David R. Lide (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 4-83, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).
  2. a b Manganian potasu (nr 217654) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2011-05-20]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  3. a b c Ronald Sydney Nyholm, P.R. Woolliams, Manganates(VI), „Inorganic Syntheses”, 11, 1968, s. 56–61, DOI10.1002/9780470132425.ch11.
  4. Potassium manganate (nr 217654) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2011-05-20]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  5. a b John David Lee, Zwięzła chemia nieorganiczna, wyd. 4, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1997, s. 339, 346, ISBN 83-01-12352-4.
  6. Manganowce, [w:] Adam Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, wyd. 2, cz. 3, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 898, ISBN 978-83-01-06542-3.